ŚWIĘTA KONGREGACJA OBRZĘDÓW

"INTER OCUMENICI"
Pierwsza Instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o Liturgii Świętej 1964 R.

WSTĘP

I. Charakter niniejszej Instrukcji

1. Do pierwocin II Powszechnego Soboru Watykańskiego słusznie zalicza się Konstytucję o Liturgii Św., ona bowiem kieruje najwznioślejszą cząstką działalności Kościoła ona też tym obfitsze przyniesie owoce, im głębiej w autentycznego jej ducha wnikną duszpasterze i wierni, i z im lepszą wolą wprowadzą ją w życie.

2. Rada, którą Ojciec św. Paweł VI ustanowił Pismem Apostolskim "Sacram Liturgiam" dla wykonania Konstytucji o Liturgii św., powierzone sobie zadanie z zapałem już rozpoczęła zarówno w celu ścisłego wypełnienia poleceń tegoż Pisma Apostolskiego jak też interpretacji i wykonania tych dokumentów.

3. Ponieważ ważną jest rzeczą, aby już od początku te dokumenty wszędzie należycie były stosowane, po usunięciu wątpliwości co do ich interpretacji, Rada z polecenia Ojca św. przygotowała niniejszą Instrukcję, która jaśniej określa zadania Konferencji biskupów w dziedzinie liturgicznej, zadania te, we wspomnianych wyżej dokumentach ujęte ogólnikowo, Instrukcja ściślej wyjaśnia, wreszcie zezwala albo też postanawia, aby niektóre rzeczy już obecnie, zanim nastąpi reforma ksiąg liturgicznych, były wprowadzone w życie.

II. Zwrócenie uwagi na niektóre zasady

4. Oznaczenie rzeczy, które już teraz powinny wejść w życie, ma doprowadzić do tego, aby liturgia stale coraz bardziej odpowiadała duchowi Soboru co do czynnego uczestnictwa wiernych.
Ponadto ogólne odnowienie Liturgii świętej lepiej przyjmą wierni, jeżeli stopniowo i etapami będzie ono przeprowadzane, oraz jeżeli duszpasterze przedstawią je i wyjaśnią w odpowiedniej katechezie.

5. Najpierw jednak wszyscy powinni dojść do przekonania, że Konstytucja II Soboru Watykańskiego o Liturgii świętej nie zamierza zmieniać jedynie form i tekstów liturgicznych, lecz raczej spowodować takie uświadomienie wiernych i taką działalność duszpasterską, dla których liturgia święta byłaby szczytem i źródłem¹. Zmiany bowiem już od liturgii śk. wprowadzane i te, które jeszcze nastąpią, do tego właśnie zmierzają celu.

6. W liturgii ześrodkowana działalność duszpasterska usilnie powinna dążyć do tego, żeby misterium paschalne, wyrażało się w życiu, to mianowicie misterium, w którym wcielony Syn Boży, stawszy się posłusznym, aż do śmierci krzyżowej, w Zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu tak został wywyższony, aby On sam życia Bożego udzielał światu, i aby ludzie - przez to życie obumarli dla grzechu a upodobnili się do Chrystusa - "już nie dla siebie żyli, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał"(2 Kor 5,15)
To właśnie dokonuje się przez wiarę i sakramenty wiary, czyli przede wszystkim przez chrzest² i Najświętsze Misterium Eucharystii³ oraz krąg tych obchodów, w którym rozwija się paschalne Misterium Chrystusa w Kościele w ciągu roku⁴.

7. I dlatego, chociaż liturgia nie wyczerpuje całej działalności Kościoła⁵, trzeba jednak bardzo się starać, aby czynności duszpasterskie należycie wiązały się z liturgią św. i aby jednocześnie duszpasterska praca liturgiczna była wykonana nie osobno i niezależnie, lecz w ścisłej łączności z innymi czynnościami pasterskimi.
 Konieczna jest zwłaszcza wewnętrzna łączność między liturgią a katechezą, nauczaniem religii i kaznodziejstwem.

III. Spodziewane stąd owoce

8. Z tego więc względu biskupi oraz ich w kapłaństwie pomocnicy niech sobie coraz bardziej cenią swój urząd duszpasterski, w całości skupiony wokół liturgii. W ten sposób wierni obficie czerpać będą życie Boże z doskonałego uczestnictwa w obchodach świętych, a stawszy się zaczynem Chrystusowym oraz solą ziemi, zwiastować je będą i przeplatać za innych.

PRZYPISY

¹ Por. Konst. art. 10.
² Por. Konst. art. 6.
³ Por. Konst. art. 61.
⁴ Por. Konst. art. 102 - 107.
⁵ Por. Konst. art. 9.