ŚWIĘTA KONGREGACJA OBRZĘDÓW

"INTER OCUMENICI"
Pierwsza Instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o Liturgii Świętej 

 ROZDZIAŁ III
POZOSTAŁE SAKRAMENTY I SAKRAMENTALIA

I. Teksty, które mogą być wypowiadane w języku ojczystym (do art. 63 Konst.)

61. Kompetentna władza terytorialna może dopuścić język ojczysty, po zbadaniu i zatwierdzeniu akt przez Stolicę Apostolską:
a) w obrzędach Chrztu św., Bierzmowania, Pokuty, Namaszczenia chorych i Małżeństwa, nie wyłączając nawet formuły istotnej, podobnie przy udzielaniu Komunii św.;
b) w udzielaniu święceń: w przemowach na początku każdego święcenia i konsekracji, a także w egzaminie elekta przy konsekracji biskupiej, jak również w upomnieniach;
c) w Sakramentaliach;
d) w obrzędach pogrzebowych.
Tam jednak, gdzie byłoby wskazane szersze użycie języka ojczystego, należy zachować przepis art. 40 Konst.

II. Opuszczenia w uzupełniającym obrzędzie chrzcielnym (do art. 69 Konst.)

62. W obrzędzie, uzupełniającym opuszczenia przy chrzcie dziecka, który Rytuał rzymski podaje w tyt. II r. 5, należy opuszczać egzorcyzmy wymienione pod n. 6 (Exi ab eo), 10 (Exorcizo te, immunde spiritus - Ergo, maledicte diabole) i w n. 15 (Exorcizo te, omnis spiritus).

63. W obrzędzie uzupełniającym opuszczenia przy chrzcie dorosłych, a znajdującym się w Rytuale rzymskim w tyt. II r. 6, należy opuścić egzorcyzmy wymienione w nn. 5 (Exi ab eo), 15 (Ergo, maledicte diabole), 17 (Audi, maledicte satana), 19 (Exorcizo te - Ergo, maledicte diabole), 21 (Ergo, maledicte diabole), 23 (Ergo, maledicte diabole), 25 (exorcizo te - Ergo, maledicte diabole), 31 (Nec te latet) i 35 (Exi, immunde spiritus).

III. Bierzmowanie (do art. 71 Konst.)

64. Jeżeli bierzmowanie odbywa się podczas Mszy św., wypada aby ją celebrował biskup udzielający tego sakramentu, w szatach mszalnych.
Mszę, podczas której udziela się bierzmowania, można odprawić o Duchu Świętym jako wotywę 2 kl.

65. Chwalebne jest i pożądane, aby przystępujący do sakramentu bierzmowania ponawiali przyrzeczenia chrztu św., powinno się to uczynić po Ewangelii i homilii, o ile nie było dokonane przed Mszą św.

66. Jeżeli Mszę św. odprawia inny celebrans, wypada, aby biskup ubrany był w przepisane dla sakramentu bierzmowania szaty, które mogą być koloru Mszy św., albo też białe. Biskup wygłasza homilię, celebrans zaś odprawia Mszę św. w dalszym ciągu dopiero po udzieleniu Bierzmowania.

67. Bierzmowania udziela się według obrzędu opisanego w Pontyfikale rzymskim; ale na słowa In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, następujące po formule Signo te, czyni się tylko jeden znak krzyża.

IV. Obrzęd ciągły namaszczenia chorych i wiatyku (do art. 74 Konst.)

68. Gdy namaszczenia chorych i wiatyku razem się udziela, jeżeli w rytuale partykularnym nie ma jeszcze rytu ciągłego, tak należy go ułożyć: po pokropieniu wodą święconą przy wejściu - z modlitwami zaczerpniętymi z obrzędu namaszczenia - kapłan w razie potrzeby słucha spowiedzi chorego, potem udziela mu namaszczenia, a w końcu podaje wiatyk, opuszczając pokropienie wodą święconą z jej formułami, Confiteor i modlitwę absolucyjną. Jeżeli zaś udziela się wtedy także błogosławieństwa apostolskiego z odpustem zupełnym na godzinę śmierci, należy to uczynić bezpośrednio przed namaszczeniem, opuszczając pokropienie z jego formułami, Confiteor i modlitwę absolucyjną.

V. Wkładanie rąk przy konsekracji biskupiej (do art. 76 Konst.)

69. Przy konsekracji biskupiej włożenia rąk mogą dokonać wszyscy obecni biskupi w ubiorze chórowym. Słowa jednak Accipe Spiritum Sanctum wypowiadają tylko biskup konsekrator i dwóch biskupów współkonsekratorów.

VI. Obrzęd małżeństwa (do art. 78 Konst.)

70. Małżeństwo, wyjąwszy słuszny powód, powinno być zawierane podczas Mszy św. po Ewangelii i homilii, której nigdy nie należy opuszczać.

71. Ilekroć małżeństwo zawiera się podczas Mszy św., zawsze należy odprawić Mszę wotywną za nowożeńców, nawet w czasie zakazanym, albo przynajmniej bierze się z niej wspomnienie, stosownie do przepisów.

72. O ile to możliwe. Mszę powinien odprawić proboszcz, albo delegowany przez niego kapłan, który asystuje przy zawieraniu małżeństwa; jeżeli asystuje inny kapłan, celebrans Mszę św. odprawia w dalszym ciągu dopiero po skończonych obrzędach małżeństwa.
Kapłan zaś, który tylko asystuje przy zawieraniu małżeństwa, ale Mszy św. nie odprawia, ubiera się w komżę i stulę białą, albo - według zwyczajów miejscowych - także w kapę białą i powinien wygłosić homilię; błogosławieństwo jednak po Pater noster i przed modlitwą Placeat zawsze powinien dawać kapłan odprawiający Mszę św.

73. Błogosławieństwa małżeńskiego podczas Mszy św. należy udzielać zawsze, nawet w czasie zakazanym, chociażby jedno z małżonków lub nawet oboje ponownie wstępowali w związki małżeńskie.

74. Przy zawieraniu małżeństwa poza Mszą św.:
a) na początku obrzędu, stosownie do Pisma Apostolskiego Sacram Liturgiam n. V, należy dać krótkie upomnienie, które jednak nie jest homilią, lecz tylko prostym wprowadzeniem do zawarcia małżeństwa (por. Konst. art. 35), 3); przemówienie zaś czyli homilię, mającą za punkt wyjścia tekst święty (por. Konst. art. 52) powinno się wygłosić po przeczytaniu epistoły i Ewangelii ze Mszy za nowożeńców, wobec tego porządek całego obrzędu będzie następujący: krótkie upomnienie, odczytanie epistoły, i Ewangelii w języku ojczystym, homilia, zawarcie małżeństwa, błogosławieństwo małżeńskie.
b) Przy odczytywaniu epistoły i Ewangelii ze Mszy za nowożeńców, w braku tekstu zatwierdzonego przez kompetentną terytorialną władzę kościelną, wolno tymczasowo posługiwać się tekstem zatwierdzonym przez miejscowego ordynariusza.
c) Nic nie stoi na przeszkodzie, aby między epistołą a Ewangelią był śpiew. Podobnie zaleca się bardzo - po dokonanym obrzędzie małżeństwa, ale przed błogosławieństwem małżeńskim - modlitwę wiernych według formuły zatwierdzonej przez miejscowego ordynariusza. W tej modlitwie mają być także modły za nowożeńców.
d) Na końcu obrzędu zawsze udziela się nowożeńcom błogosławieństwa nawet w czasie zakazanym i nawet, jeżeli jedno czy też oboje wstępują w nowe związki; tego błogosławieństwa udziela się według formuły rytuału rzymskiego tyt. VIII r. 3, chyba że w rytuałach partykularnych przewidziane jest inne błogosławieństwo.

75. Jeżeli małżeństwo zawiera się w czasie zakazanym, proboszcz powinien upomnieć nowożeńców, żeby zwracali uwagę na szczególny charakter danego okresu liturgicznego.

VI. Sakramentalia (do art. 79 Konst.)

76. Przy poświęcaniu świec 2 lutego i popiołu na początku W. Postu można się ograniczyć do jednej tylko z modlitw, które znajdują się we mszale rzymskim przy tych poświęceniach.

77. Zastrzeżonych dotychczas poświęceń, które znajdują się w Rytuale rzymskim tyt. IX, r. 9, 10 i 11, może dokonywać każdy kapłan; wyjątek stanowią: poświęcenie dzwonu do użytku kościoła poświęconego albo kaplicy (r. 9 n. 11), kamienia węgielnego pod budowę kościoła (r. 9 n. 16), nowego kościoła i kaplicy publicznej (r. 9 n. 17), antimensium (r. 9 n. 21), nowego cmentarza (r. 9 n. 22), błogosławieństwa i poświęcenia papieskie (r. 10 nn. 1-3), jak również poświęcenie i erekcja stacji Drogi Krzyżowej (r. 11 n. 1), zastrzeżone biskupom.