KONGREGACJA KULTU BOŻEGO

LIST OKÓLNY O PRZYGOTOWANIU I OBCHODZENIU
ŚWIAT PASCHALNYCH

III. TRIDUUM PASCHALNE W OGÓLNOŚCI

38. Największe misteria ludzkiego odkupienia sprawuje Kościół co roku począwszy od Mszy wieczornej Wielkiego Czwartku aż do Nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania. Czas ten słusznie jest określany, jako "Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego"⁴². Nazywa się go "Triduum Paschalnym" ponieważ uobecnia się wtedy i uskutecznia misterium Paschy, to jest przejścia Pana z tego świata do Ojca. Przez sprawowanie tego mysterium w znakach liturgicznych i sakramentalnych Kościół jednoczy się wewnętrznie z Chrystusem, swoim Oblubieńcem.

39. W ciągu dwóch pierwszych dni Triduum trwa święty post paschalny, kiedy to zgodnie z pierwotna tradycją Kościół pości, ponieważ "Oblubieniec został zabrany"⁴³. Wszędzie należy zachować post i wstrzemięźliwość w Wielki Piątek Męki Pańskiej; doradza się, aby był on przedłużony także na Wielką Sobotę, tak by kościół z uwznioślonym i otwartym duchem przeszedł do radości Niedzieli Zmartwychwstania.⁴⁴

40. Zaleca się wspólne sprawowanie Godziny Czytań i Jutrzni w Wielki Piątek Męki Pańskiej i w Wielką Sobotę. Wypada, aby w tej modlitwie w kościele katedralnym uczestniczył biskup, o ile to możliwe , razem z duchowieństwem i ludem⁴⁵.
Oficjum to, nazwane niegdyś "Ciemną Jutrznią", winno otrzymać właściwe miejsce w pobożności wiernych i domaga do nabożnej kontemplacji: Męki, Śmierci i pogrzebu Pana w dorocznym oczekiwaniu na Jego Zmartwychwstanie.

41. Do należytego sprawowania Paschalnego Triduum konieczna jest odpowiednia liczba usługujących i ministrantów, którzy winni być starannie pouczeni o czynnościach, które mają wykonać. Niech duszpasterze zabiegają o to, aby możliwie jak najlepiej wyjaśnili wiernym znaczenie i porządek obrzędów i przygotowali ich do czynnego i owocnego uczestnictwa.

42. Śpiew ludu, usługujących i kapłana celebrującego ma szczególne znaczenie w obrzędach Wielkiego tygodnia, a zwłaszcza w ciągu Paschalnego Triduum, ponieważ bardzo odpowiada uroczystemu charakterowi tych dni, a także dlatego, że teksty najbardziej osiągają swoją wymowę wtedy, gdy są śpiewane.
Zachęca się Konferencje Biskupów, jeśli tego jeszcze nie uczyniły, aby przygotowały melodie do tekstów i aklamacji, które nigdy nie powinny być wykonywane bez śpiewu. Są to:
a) Modlitwa powszechna w Wielki Piątek Męki Pańskiej; zachęta diakona, jeśli jest, lub aklamacja ludu;
b) Śpiew na odsłonięcie i adoracja Krzyża;
c) Aklamacje w czasie procesji z paschałem i przy śpiewie orędzia, responsoryjnego "Alleluja", melodia Litanii do Świętych i aklamacji po błogosławieństwie wody.

Nie należy pomijać liturgicznych tekstów śpiewanych przeznaczonych do udziału ludu tylko z racji ułatwiania; ich przekłady na język ojczysty niech zostaną zaopatrzone w melodie. Jeśli jeszcze nie ma do dyspozycji tekstów do liturgicznych śpiewów w języku narodowym, należy tymczasem dobrać inne odpowiednie śpiewy.
Wypada sporządzić zbiór śpiewów, które byłyby stosowane tylko w tych obrzędach. Nich te będą zwłaszcza:
a) Śpiewy na błogosławieństwo palm, na procesje z palmami i na wejście do kościoła;
b) Śpiewy na procesję z poświęconymi olejami;
c) Śpiewy na procesję z przyniesieniem darów w Mszy Wieczerzy Pańskiej oraz hymn na procesję, w której zanosi się Najświętszy Sakrament do kaplicy po Mszy świętej;
d) Reformy do psalmów na Wigilię paschalną oraz śpiewy na pokropienie wodą.
Należy także ułożyć odpowiednie melodie do Opowiadania o Męce Pańskiej, do orędzia paschalnego i do błogosławieństwa wody chrzcielnej tak, by ułatwić śpiew tych tekstów.
W większych kościołach należy korzystać z bogatszego skarbca muzyki sakralnej tak starodawnej, jak i współczesnej: zawsze jednak trzeba dbać o odpowiednie uczestnictwo ludu.

43. Stosowna jest rzeczą, aby małe wspólnoty zakonne, tak kleryckie, jak i nie kleryckie oraz inne wspólnoty świeckie, uczestniczyły w sprawowaniu Paschalnego Triduum w większych kościołach⁴⁶. Tam, gdzie nie można zgromadzić wystarczającej liczby uczestników, ministrantów i śpiewaków, nie należy sprawować obrzędów Paschalnego Triduum, a wierni niech się razem zgromadzą w jakimś większym kościele.
Wypada także, aby tam gdzie kilka małych parafii jest powierzonych jednemu prezbiterowi, ich wierni - o ile to możliwe - zgromadzili się w głównym kościele, by uczestniczyć w obrzędach.
Jeżeli proboszcz sprawuje pieczę nad dwiema lub kilkoma parafiami, w której wielu wiernych uczestniczy i można odpowiednio przygotować uroczyste obrzędy, dla dobra wiernych wolno proboszczowi przy zachowaniu odpowiednich warunków, powtórzyć obrzędy Paschalnego Triduum⁴⁷.
Alumni Seminariów "Paschalną (...) tajemnicę (Chrystusa) niech tak przeżywają, aby umieli wtajemniczyć w nią lud, który ma być im powierzony"⁴⁸. W tym celu powinni otrzymać pełną i doskonałą formację liturgiczną. Ze wszech miar wypada, aby w ciągu lat swojego przygotowania w seminarium mogli przeżyć całe bogactwo form obchodzenia świąt paschalnych, tym zwłaszcza, w których przewodniczy biskup⁴⁹.

PRZYPISY

⁴² Por. Św. Kongr. Obrzędów, Dekret "Maxima redemtionis nostrae mysteria" (16.XI.1955) AAS 47 (1955) 858; Św. Augustyn, List 55, 24; PL 35, 215.
⁴³ Por. Mk 2, 19 – 20; Tertulian, De ieiunio 2 i 13; Corpus Christianorum II, p. 1271.
⁴⁴ Por. Ceremoniał Biskupów. Nr 295; KL 110.
⁴⁵ Por. Ceremoniał Biskupów, nr 295; KL 110.
⁴⁶ Por. Św. Kongr. Obrzędów, Dekret "Eucharisticum mysterium" (25. V. 1967) nr 26. AAS 59 (1967) 558. Wypada, aby w klasztorach zakonnic sprawowanie Paschalnego Triduum odbywało się z możliwie jak największą okazałością w samym kościele klasztornym.
⁴⁷ Por. Św. Kongr. Obrzędów, zalecenia i wyjaśnienia dotyczące odnowionego obrzędy Wielkiego Tygodnia (1.II.1957) nr 21; AAS (1957) 91–95.
⁴⁸ DKF nr 8.
⁴⁹ Por. Św. Kongr. wychowania katolickiego, Instrukcja o liturgicznej formacji w Seminariach (17 V 1979) nn. 15, 33.