ŚWIĘTA KONGREGACJA OBRZĘDÓW

"INTER OCUMENICI"
Pierwsza Instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o Liturgii Świętej 

ROZDZIAŁ IV
MODLITWA BREWIARZOWA

I. Modlitwa brewiarzowa zobowiązanych do chóru (do art. 95 Konst.)

78. Dopóki nie będzie przeprowadzona reforma modlitwy brewiarzowej:
a) Wspólnoty kanoników, mnichów i mniszek oraz innych zakonników czy zakonnic, na mocy prawa lub konstytucji zobowiązanych do modlitwy chórowej, mają obowiązek codziennie - poza Mszą konwentualną - odprawiać w chórze modlitwę brewiarzową w całości.
Poszczególni zaś członkowie tych wspólnot, mający święcenia wyższe lub złożone śluby uroczyste, wyjąwszy konwersów, chociaż byliby zwolnieni od uczestnictwa w chórze, powinni codziennie pojedynczo odmówić te godziny kanoniczne, których nie odprawiają w chórze.
b) Kapituły katedralne i kolegiackie, oprócz Mszy konwentualnej, mają odprawiać w chórze te części modlitwy brewiarzowej, które im są wyznaczone przez prawo ogólne albo partykularne.
Poszczególni zaś członkowie tych kapituł, oprócz godzin kanonicznych, obowiązujących wszystkich duchownych wyższych święceń (por. Konst. art. 96 i 89), mają pojedynczo odmawiać te godziny, które odprawia ich kapituła.
c) W krajach zaś misyjnych, przy zachowaniu chórowych przepisów zakonnych lub kapitulnych, wydanych przez prawo, członkowie zakonni albo kapitulni, którzy z powodu zajęć duszpasterskich nie są obecni w chórze, na mocy zezwolenia miejscowego ordynariusza - nie zaś wikariusza generalnego lub delegata - mogą korzystać z ułatwienia, wymienionego w Piśmie Apostolskim Sacram Liturgiam n. VI.

II. Władza dyspensowania od brewiarza, albo zamiany (do art. 97 Konst.)

79. Udzielona wszystkim ordynariuszom władza zwalniania od brewiarza - czy to w całości, czy też częściowo - w poszczególnych wypadkach i dla słusznego powodu, albo też zamieniania brewiarza, rozciąga się także na wyższych przełożonych zakonów klerykalnych nie wyjętych, albo wspólnot duchownych bez ślubów.

III. O oficjach mniejszych (do art. 98 Konst.)

80. Jeżeli oficjum nie składa się z psalmów, czytań, hymnów, modlitw i nie ma pewnego związku z godzinami dnia jak również z okresami liturgicznymi, nie można go uważać za oficjum małe.

81. Do odprawiania publicznej modlitwy Kościoła na razie można używać tych oficjów małych, które dotychczas prawnie były zatwierdzone, byleby ich układ odpowiadał wymaganiom wymienionym w poprzednim numerze.
Nowych zaś oficjów małych do publicznej modlitwy Kościoła, można używać wtedy, gdy je zatwierdzi Stolica Apostolska.

82. Przekład tekstu małego oficjum na język ojczysty, w celu odprawiania publicznej modlitwy Kościoła, musi być zatwierdzony przez kompetentną terytorialną władzę kościelną po zbadaniu i potwierdzeniu akt przez Stolicę Apostolską.

83. Kompetentną władzą, która może udzielać pozwolenia na odmawianie małego oficjum w języku ojczystym dla zobowiązanych do niego na mocy konstytucji, albo dysponować od obowiązku odmawiania go czy też je zamieniać - dla każdego z tych podwładnych jest ordynariusz albo też wyższy przełożony.

IV. Wspólne odmawianie brewiarza lub małego oficjum przez członków instytutów dążących do doskonałości (do art. 99 Konst.)

84. Obowiązek odprawiania wspólnie brewiarza albo jakiegoś oficjum małego, albo ich części, nałożony członkom instytutów dążących do doskonałości przez ich konstytucje, nie odbiera możności opuszczania prymy, a z pozostałych godzin mniejszych wybierania tej, która bardziej odpowiada danej porze dnia (por. Pismo Apostolskie Sacram Liturgiam n. VI).

V. Język przy odprawianiu brewiarza (do art. 101 Konst.)

85. Przy odprawianiu brewiarza w chórze duchowni są obowiązani używać języka łacińskiego.

86. Nadana ordynariuszowi władza pozwalania na używanie języka ojczystego - w poszczególnych wypadkach - tym duchownym, dla których posługiwanie się językiem łacińskim stanowi poważną przeszkodę do należytego odprawiania oficjum, rozciąga się także na wyższych przełożonych zakonów klerykalnych nie wyjętych i stowarzyszeń klerykalnych, żyjących wspólnie bez ślubów.

87. Poważną przeszkodę, wymaganą do wyższej wymienionego pozwolenia, powinno się oceniać uwzględniając stan fizyczny, moralny, intelektualny i duchowy proszącego. Jedynym jednak celem takiego pozwolenia jest, aby odmawianie brewiarza stało się łatwiejsze i pobożniejsze, co w niczym nie osłabia ciążącego na kapłanie w obrządku łacińskim obowiązku, aby starał się o przyswojenie sobie języka łacińskiego.

88. Tłumaczenie brewiarza na język ojczysty w obrządku innym aniżeli rzymski, ma być przygotowane i zatwierdzone przez odnośnych ordynariuszów tego właśnie języka, przy użyciu jednak dla części wspólnych obydwom obrządkom takiego przekładu, który zatwierdziła władza terytorialna i który następnie należy przedstawić Stolicy Apostolskiej do potwierdzenia.

89. Brewiarze, których mają używać duchowni, otrzymujący pozwolenie na użycie języka ojczystego w odprawianiu oficjum, stosownie do art. 101 § l Konst., oprócz przekładu muszą zawierać także tekst łaciński.