STRONA GŁÓWNA / Dokumenty Stolicy Apostolskiej / Dokumenty liturgiczne po Soborze Watykańskim II / List okólny przygotowaniu i obchodzeniu Świąt Paschalnych / Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego
 
 
 
 

 

KONGREGACJA KULTU BOŻEGO

LIST OKÓLNY O PRZYGOTOWANIU I OBCHODZENIU
ŚWIAT PASCHALNYCH

 

VII. NIEDZIELA WIELKANOCNA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

a) Wigilia paschalna w noc świętą

77. Zgodnie z bardzo dawna tradycją ta noc jest czuwaniem na cześć Pana79. Wigilia sprawowana tej nocy, upamiętnia świętą noc zmartwychwstania Pana, jest jakby "matką wszystkich świętych wigilii"80. Kościół czuwając oczekuje Pańskiego zmartwychwstania i sprawuje je w sakramentach chrześcijańskiego wtajemniczenia81.

1. Co oznacza nocna pora Wigilii Paschalnej

78. "Wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się w nocy: nie wolno ich rozpocząć, zanim nie zapadnie noc, a należy je zakończyć przed świtem niedzieli"82. Zasada ta misi być interpretowana ściśle. Przeciwne jej nadużycia i tu i ówdzie praktykowane zwyczaje sprawowania Wigilii Paschalnej o godzinie, w której zwykło się antycypować Mszę niedzielną, zasługują na odrzucenie83.
Przytaczane przez niektórych powody antycypowania Wigilii Paschalnej, jak np. publiczne niebezpieczeństwo, nie są wysuwane w przypadku nocy Narodzenie Pańskiego lub innego rodzaju zgromadzeń.

79. Wigilia paschalna, w którą Żydzi przez całą noc czuwają, oczekując przyjścia Pana mającego ich wybawić z niewoli faraona, była przez nich obchodzona jako doroczna pamiątka. Była ona figurą prawdziwej Paschy Chrystusa, a więc nocy prawdziwego wyzwolenia, w którą "Chrystus skruszywszy więzy śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani"84.

80. Od początku Kościół, zwłaszcza podczas nocy Wigilii, obchodził doroczna Paschę, która jest uroczystością nad uroczystościami. Albowiem Zmartwychwstanie Chrystusa jest umocnieniem naszej wiary i nadziei; przez Chrzest i Bierzmowanie już zostaliśmy wczepieni w paschalne misterium Chrystusa, umarliśmy, zostaliśmy pogrzebani i wskrzeszeni razem z Nim i z nim też będziemy królować85. Wigilia jest również oczekiwaniem na przyjście Pana86.

2. Struktura Wigilii Paschalnej oraz oznaczenie jej elementów i części

81. Wigilia tej nocy ma następujący układ: po krótkim obrzędzie światła (jest to pierwsza część Wigilii), Kościół święty rozważa wielkie dzieła, jakich Pan Bóg dokonał od początku dla swego ludu i wyraża ufność w słowo i obietnice Boże (część druga, czyli liturgia słowa); następnie wraz ze swymi nowymi członkami, odrodzonymi w chrzcie (część trzecia), zostaje zaproszony do stołu, który Pan przygotował Kościołowi, jako upamiętnienie jego śmierci i zmartwychwstania, w oczekiwaniu na jego przyjście (część czwarta)87.
Niech nikt samowolnie nie zmienia tego porządku liturgicznego.

82. Część pierwsza polega na symbolicznych czynnościach i gestach, które należy wykonać z taką okazałością i szlachetnością, aby wierni właściwie zrozumieli ich znaczenie, poparte zachętami i modlitwami. Poza kościołem, o ile to możliwe, w odpowiednim miejscu przygotowuje się ognisko w celu pobłogosławienia nowego ognia. Jego płomień winien być taki, aby rzeczywiście mógł rozproszyć ciemności i noc rozjaśnić.
Należy przygotować świecę paschalną, która ze względu na prawdziwość znaku winna być odlana z wosku, corocznie nowa, jedna, zwyczajnej wielkości, nigdy zaś sztuczna. Ma zaś przypominać Chrystusa światłość świata. Winna być pobłogosławiona przy pomocy znaków i słów podanych w Mszale lub innych, zatwierdzonych przez Konferencję Biskupów książkach88.

83. Procesja, w której lud wchodzi do kościoła, kroczy za przewodem tylko światła paschału. Jak synowie Izraela nocą szli za przewodem słupa ognia, tak chrześcijanie idą stopniowo w slady Zmartwychwstałego Chrystusa. nic nie stoi na przeszkodzie, aby po każdej odpowiedzi "bogu niech będą dzięki", została podana jakaś aklamacja ku czci Chrystusa.
Świtało od świecy paschalnej niech się stopniowo rozszerza na świece trzymane przez wiernych, podczas gdy lampy elektryczne pozostaną jeszcze zgaszone.

84. Diakon zwiastuje paschalne orędzie, które w wielkim lirycznym poemacie opowiada o całym misterium paschalnym włączonym w ekonomię zbawienia. W razie potrzeby - gdy brak diakona i jeśli kapłan celebrujący nie może wykonać orędzia - trzeba je powierzyć śpiewakowi. Konferencje Biskupów mogą to orędzie przystosować przez wprowadzenie do niego pewnych aklamacji ludu89.

85. Czytania Pisma świętego stanowią drugą część Wigilii. Opisują one sławne dzieła historii zbawienia. Śpiew psalmu responsoryjnego, milczenie i modlitwa kapłana dopomagają wiernym w rozmyślaniu nad tymi dziełami.
Odnowiony porządek Wigilii obejmuje siedem czytań Starego Testamentu - zaczerpniętych z Prawa i Proroków; pochodzą one z najstarszej tradycji Wschodu i Zachodu i dwa czytania z Nowego, mianowicie Apostoła i Ewangelii. W ten sposób Kościół "poczynając od Mojżesza i wszystkich proroków"90 wyjaśnia paschalne misterium Chrystusa. dlatego wszędzie tam, gdzie to będzie możliwe, niech będą wykonywane wszystkie czytania , aby koniecznie była zachowana pewna długość wynikająca z natury Wigilii Paschalnej.
Jeśli jednak okoliczności duszpasterskie wymagają, aby została zmniejszona liczba czytań, należy wykonać przynajmniej trzy urywki ze Starego Testamentu, z Prawa i z Proroków; nigdy nie należy opuszczać czytania z 14 rozdziału Księgi Wyjścia i odpowiadającej mu pieśni91.

86. Typologiczne znaczenie tekstów Starego Testamentu zakorzenia się w Nowym i ukazuje się przez modlitwę wypowiadaną przez kapłana celebransa po każdym czytaniu; stosowną rzeczą będzie także wprowadzić wiernych w to znaczenie przez krótkie wyjaśnienie. Może ono być podane przez samego kapłana lub przez diakona.
Komisje liturgiczne krajowe lub diecezjalne nich przygotują dla duszpasterzy odpowiednie pomoce.
Po czytaniu śpiewa się psalm, lud zaś wykonuje refren. W tym powtarzaniu części należy zachować rytm, który by sprzyjał pobożnemu uczestnictwu wiernych92. Pilnie trzeba czuwać nad tym, aby ludowe piosenki nie były wykonywane zamiast psalmów.

87. Po czytaniach ze Starego Testamentu śpiewa się hymn , podczas gdy - zgodnie z miejscowymi zwyczajami - biją dzwony; następuje kolekta i przechodzi się do czytań z Nowego Testamentu. Czyta się pouczenie Apostoła dotyczące chrztu, jako wszczepienia w paschalne misterium Chrystusa.
Następnie wszyscy wstają i kapłan trzykrotnie intonuje "Alleluja", stopniowo podnosząc głos, lud zaś tę aklamację powtarza93. Jeśli jest to konieczne, psałterzysta lub kantor wykonuje "Alleluja", która to aklamację podejmuje lud powtarzając ją między wersetami Psalmu 117, tylekroć cytowane przez Apostołów w przepowiadaniu paschalnym94. Wreszcie zwiastuje Zmartwychwstanie Pańskie w Ewangelii, która stanowi jakby szczyt całej Liturgii Słowa. Nie należy pomijać po Ewangelii choćby krótkiej homilii.

88. Trzecią część Wigilii stanowi liturgia chrzcielna. Chrystusowa i naszą Paschę sprawujemy teraz w sakramencie. Jasno się to wyraża w kościołach mających źródło chrzcielne (chrzcielnicę), a jeszcze bardziej, kiedy odbywa się chrześcijańskie wtajemniczenie dorosłych lub przynajmniej chrzest dzieci95. Także jednak wtedy, gdy nie ma kandydatów do chrztu, w kościołach parafialnych odbywa się błogosławieństwo wody chrzcielnej. Jeśli to błogosławieństwo odbywa się nie przy chrzcielnicy lecz w prezbiterium, wodę chrzcielną należy potem przenieść do chrzcielnicy, gdzie będzie przechowywana przez cały czas Wielkanocy96. Gdzie zaś nie ma kandydatów do chrztu ani nie ma błogosławieństwa wody chrzcielnej, upamiętnienie Chrztu dokonuje się przez pobłogosławienie wody przeznaczonej do pokropienia ludu97.

89. Potem odbywa się odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Kapłan - celebrans poprzedza je zachętą. Wierni stoją i trzymając w rękach zapalone świece, odpowiadają na pytania. Następnie zostają pokropieni wodą: w ten sposób gesty i słowa przypominają im przyjęty Chrzest. Kapłan celebrujący kropi lud przechodząc przez kościół, podczas gdy wszyscy śpiewają antyfonę lub wykonują inny śpiew o wydźwięku chrzcielnym98.

90. Sprawowanie Eucharystii stanowi czwartą część Wigilii i jej szczyt; jest ona bowiem najpełniej sakramentem paschalnym, czyli upamiętnieniem Ofiary Krzyża i obecnością Chrystusa zmartwychwstałego, jest dopełnieniem chrześcijańskiego wtajemniczenia i przedsmakiem wieczystej Paschy.

91. Należy uważać na to, aby ta Liturgia Eucharystyczna nie była sprawowana w pośpiechu; owszem, wypada, aby wszystkie obrzędy i słowa otrzymały jak największa siłę wyrazu, modlitwa powszechna, w której nowo ochrzczeni, jako już wierni wykonują swe królewskie kapłaństwo99, procesja na przygotowanie darów z udziałem nowo ochrzczonych, jeżeli są; modlitwa eucharystyczna pierwsza, druga lub trzecia z zastosowaniem śpiewu, z własnymi formułami zmiennymi (embolizmami)100. Wreszcie Komunia eucharystyczna, jako chwila pełnego uczestnictwa w sprawowanych misteriach. Na komunię wypada śpiewać psalm 117 z antyfoną lub psalm 33 z antyfoną, albo inny śpiew wyrażający paschalna radość.

92. Stosowna jest rzeczą, aby wierni w Komunii Wigilii Paschalnej mogli przeżyć pełnię znaku Eucharystii, przyjmując ją pod postaciami chleba i wina. Niech miejscowi ordynariusze rozważą stosowność udzielenia odpowiedniego zezwolenia w danych okolicznościach101.

3. Niektóre uwagi duszpasterskie

93. Liturgia Wigilii Paschalnej winna być wykonana tak, aby obdarzyła lud chrześcijański bogactwem modlitw i obrzędów; trzeba dlatego zadbać o prawidłowość rzeczy, o uczestnictwo wiernych oraz o to, aby w jej sprawowaniu nie brakowało ministrantów, lektorów i scholi śpiewaków.

94. Należy przewidzieć możliwość zgromadzenia się w jednym kościele wielu wspólnot, kiedy z powodu ich bliskości lub szczupłości nie można przygotować pełnej i uroczystej celebracji. Trzeba dążyć do tego, aby grupy specjalne uczestniczyły w Wigilii Paschalnej, w której wszyscy wierni schodzą się razem, mogliby głębiej odczuć sens kościelnej wspólnoty.
Wierni, którzy z racji ferii wyjeżdżają z własnej parafii, winni być zachęcani do udziału w liturgii w miejscowości, w której przebywają.

95. Trzeba uważać, aby w zapowiadaniu Wigilii Paschalnej nie przedstawić jej jako ostatniego momentu Wielkiej Soboty. Lepiej będzie mówić, że Wigilia Paschalna jest sprawowana "w noc Paschy" i to jeden akt kultu. Zachęca się duszpasterzy, aby w katechezie do wiernych pilnie pouczali o potrzebie udziału w całej Wigilii102.

96. Konieczną jest rzeczą, aby duszpasterze w trosce o coraz lepsze sprawowanie Wigilii Paschalnej zdobywali coraz głębszą znajomość tekstów i obrzędów tak, by mogli przekazywać prawdziwą mistagogię.

4. Dzień Wielkanocny

97. Mszę św. w dzień Wielkanocny należy sprawować z całą uroczystością. Jako akt pokuty dobrze będzie zastosować dzisiaj pokropienie wodą pobłogosławioną w Wigilię; należy wtedy śpiewać antyfonę "Vidi aquam" lub inni pieśń o charakterze chrzcielnym. Tą samą wodą wypełnia się także kropielnicę przy wejściu do kościoła.

98. Tam gdzie istnieje należy zachować, a jeśli nie - wprowadzić tradycję sprawowania w dniu Paschy owych Nieszporów chrzcielnych, w których podczas śpiewu psalmów odbywa się procesja do chrzcielnicy103.

99. Paschał mający swoje miejsce przy ambonie lub przy ołtarzu, winien być zapalony przynajmniej we wszystkich uroczystych celebracjach liturgicznych tego okresu, a więc we Mszy, w Jutrzni i w Nieszporach aż do Niedzieli Pięćdziesiątnicy. Od tej niedzieli Paschał niech będzie ze czcią ustawiony w chrzcielnicy i niech podczas sprawowania chrztu będą od niego zapalone świece ochrzczonych. Podczas liturgii pogrzebu należy ustawić paschał przy trumnie na znak, że śmierć jest dla chrześcijanina jego własną Paschą.
Poza okresem wielkanocnym nie należy zapalać paschału ani nie przechowywać go w prezbiterium104.


PRZYPISY

80 Św. Augustyn, Mowa 219: PL 38, 1088.
81 Ceremoniał Biskupów, nr 332.
82 Por. tamże, nr 332; Mszał Rzymski, Wigilia Paschalna, nr 3.
83 Św. Kongr. Obrzędów, Dekret "Eucharisticum mysterium" (25. V. 1967) nr 28. AAS 59 (1967) nr 28: AAS 59 (1967) 556 - 557.
84 Por. Mszał Rzymski, Wigilia Paschalna, nr 19; Orędzie Wielkanocne.
85 Por. KL 6; por. Rz 6,3-6; Ef 2,5-6; Kol 2,12-13; 2 Tm 2,11-12.
86 "Tę noc spędzamy na czuwaniu, ponieważ Pan zmartwychwstał w swoim ciele i zapoczątkował dla nas to życie, w którym nie ma już śmierci ani snu. Ciało to wskrzesił z martwych, tak że już nie umiera i śmierć nie ma już nad nim władzy... Dlatego Ten, któremu jako powstającemu z martwych czuwając coś dłużej, śpiewamy; sprawi, że razem z Nim żyjąc bez końca będziemy królować"; Św. Augustyn, Sermo Guelferbytanus 5, 4: PLS 2, 552.
87 Por. Mszał Rzymski, Wigilia Paschalna, nr 7.
88 Por. tamże, nn. 10 - 12.
89 Por. tamże, nr 17.
90 Łk 24,27; por. Łk 24, 44 - 45.
91 Por. Mszał Rzymski, Wigilia Paschalna, nr 21.
92 Por. tamże, nr 23.
93 Por. Ceremoniał Biskupów, nr 352.
94 Por. Dz 4,11-12; Mt 21,42; Mk 12,10; Łk 20,17.
95 Por. Rytuał Rzymski "Obrzędy chrztu dzieci", nr 6.
96 Por. Mszał Rzymski, Wigilia Paschalna, nr 48.
97 Por. tamże, nr 45.
98 Por. tamże, nr 47.
99 Por. tamże, nr 49; Rytuał Rzymski "Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych", nr 36.
100 Por. Mszał Rzymski, Wigilia Paschalna, nr 53; tamże, Msze obrzędowe, 3. Przy udzielaniu chrztu.
101 Por. Mszał Rzymski, OWMR 240-242.
102 Por. KL 106.
103 Por. OWLG 213.
104 Por. Mszał Rzymski, Niedziela Zesłania Ducha Świętego, rubryka końcowa; Rytuał Rzymski, "Obrzędy Chrztu dzieci", Wtajemniczenie chrześcijańskie, Wprowadzenie ogólne, nr 25.


Zmiana wielkości czcionki: A A A

  kkbids@episkopat.pl
Jesteś naszym 1 gościem
     
 
 
 
   
Konferencja Episkopatu Polski