OBRZĘDY ŚWIĘCEŃ BISKUPA, PREZBITERÓW I DIAKONÓW
ROZDZIAŁ II
ŚWIĘCENIA PREZBITERÓW
WPROWADZENIE TEOLOGICZNE I PASTORALNE
I. Znaczenie święceń
101. Przez święcenia udzielany jest prezbiterom sakrament, w którym "dzięki namaszczeniu Ducha Świętego zostają naznaczeni szczególnym znamieniem i tak upodobniają się do Chrystusa Kapłana, aby mogli działać w zastępstwie Chrystusa Głowy"19 .Prezbiterzy uczestniczą w kapłaństwie i posłannictwie biskupa. Jako nieodzowni współpracownicy stanu biskupiego są powołani do posługiwania ludowi Bożemu i razem z biskupem tworzą jedno prezbiterium, oddane wypełnianiu różnych zadań20.
102. Uczestnicząc zgodnie ze swoim stopniem posługi w posłannictwie Chrystusa, Jedynego pośrednika (por. 1 Tm 2,5), wszystkim głoszą słowo Boże. Swój święty urząd posługiwania wykonują szczególnie przez sprawowanie Eucharystii. Wobec wiernych pokutujących pełnią posługę pojednania, wobec chorych - posługę pokrzepienia, przedstawiają Bogu Ojcu potrzeby i błagania wiernych (por. Hbr 5,1-4). Stosownie do powierzonej im władzy wykonują urząd posługiwania Chrystusa Pasterza i Głowy; w bratniej miłości gromadzą Bożą rodzinę i przez Chrystusa, w Duchu Świętym, prowadzą ją do Ojca. Pośród owczarni oddają Mu cześć w Duchu i prawdzie (por. J 4,24). Poświęcają się głoszeniu słowa i zgłębianiu świętej nauki (por. 1 Tm 5,17), wierzą w to, co czytają i nad czym rozmyślają; nauczają tego, w co uwierzyli; naśladują to, czego nauczali21.
II. Obowiązki i posługi
103. Wszyscy wierni diecezji powinni się modlić za kandydatów do prezbiteratu, zwłaszcza w mszalnej modlitwie powszechnej i w prośbach nieszporów.
104. Prezbiter zostaje ustanowiony dla całego Kościoła lokalnego. Dlatego na święcenia prezbiteratu powinni być zaproszeni duchowni i inni wierni, aby jak najliczniej uczestniczyli w liturgii. Szczególnie zaś na święcenia należy zaprosić wszystkich prezbiterów diecezji.
105. Szafarzem święceń jest biskup22. Wypada, aby święceń diakona na prezbitera dokonywał biskup diecezjalny. Prezbiterzy uczestniczący w liturgii święceń razem z biskupem kładą ręce na kandydatów "ze względu na wspólnotę tego samego ducha"23.
106. Jeden ze współpracowników biskupa, odpowiedzialny za formację kandydatów, podczas celebracji liturgii prosi w imieniu Kościoła o udzielenie sakramentu święceń i odpowiada na pytanie dotyczące godności kandydatów. Współdziałają też niektórzy z prezbiterów, nakładając wyświęconym przysługujące im szaty liturgiczne. W miarę możliwości obecni prezbiterzy witają pocałunkiem nowo wyświęconych braci na znak ich przyjęcia do prezbiteratu, a także z biskupem i wyświęconymi koncelebrują Liturgię eucharystyczną.
III. Sprawowanie święceń
107. Wypada, aby Kościół lokalny, w którym mają pełnić posługę święceni prezbiterzy, był przygotowany do liturgii święceń.
Kandydaci powinni się przygotować do święceń przez modlitwę w skupieniu, odprawiając przynajmniej pięciodniowe rekolekcje.
108. Święcenia winny się odbywać w kościele katedralnym albo w kościołach tych wspólnot, z których pochodzi jeden lub wielu kandydatów, lub też w jakimś znaczniejszym kościele.
Jeżeli kandydaci do prezbiteratu należą do jakiejś wspólnoty zakonnej, święcenia mogą się odbyć w kościele tej wspólnoty, w której potem będą wykonywać swoją posługę.
109. Święcenia winny się odbywać z jak najliczniejszym udziałem wiernych w niedzielę lub święto, chyba że racje duszpasterskie przemawiają za wyborem innego dnia. Wyklucza się jednak Triduum Paschalne, Środę Popielcową, cały Wielki Tydzień oraz Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych.
110. Święcenia odbywają się podczas Mszy świętej, po zakończeniu Liturgii słowa, a przed Liturgią eucharystyczną. Można zastosować formularz Mszy obrzędowej "Przy udzielaniu święceń", z wyjątkiem uroczystości, niedziel Adwentu, Wielkiego Postu i Wielkanocy oraz dni w ciągu oktawy Wielkanocy. W tych dniach sprawuje się Mszę z dnia, z własnymi czytaniami.
Jeśli jednak, w innych dniach, nie sprawuje się Mszy obrzędowej, jedno z czytań można wziąć spośród tekstów zaproponowanych dla Mszy obrzędowej.
Opuszcza się modlitwę powszechną, ponieważ jej miejsce zajmuje Litania błagalna.
111. Po Ewangelii Kościół lokalny prosi biskupa, aby wyświęcił kandydatów. Na pytanie zadane przez biskupa upoważniony do tego prezbiter publicznie oznajmia, że nie istnieją wątpliwości w odniesieniu do kandydatów. Kandydaci wobec biskupa i wszystkich wiernych wyrażają gotowość do pełnienia swego posłannictwa zgodnie z wolą Chrystusa i Kościoła oraz pod przewodnictwem biskupa. Modlitwą Litanii wszyscy błagają o Bożą łaskę dla kandydatów.
112. Przez nałożenie rąk biskupa i modlitwę święceń zostaje udzielony kandydatom dar Ducha Świętego do pełnienia urzędu posługiwania prezbiterów. Następujące słowa należą do istoty święceń i dlatego są wymagane do ważności aktu: "Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, daj tym swoim sługom godność prezbiteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości, niech wiernie pełnią przyjęty od Ciebie, Boże, urząd posługiwania kapłańskiego drugiego stopnia i przykładem swojego życia pociągają innych do poprawy obyczajów".
Razem z biskupem prezbiterzy kładą ręce na kandydatów, aby wyrazić ich przyjęcie do prezbiterium.
113. Bezpośrednio po modlitwie święceń wyświęceni nakładają stułę w sposób właściwy prezbiterom i ornat, będące zewnętrznym znakiem posługi, którą odtąd będą pełnić w liturgii.
Posługę tę wyjaśniają dokładniej jeszcze inne znaki: namaszczenie rąk oznacza szczególne uczestnictwo prezbiterów w kapłaństwie Chrystusa; wręczenie im chleba i wina wskazuje na ich funkcję przewodniczenia w sprawowaniu Eucharystii oraz na obowiązek naśladowania Chrystusa Ukrzyżowanego.
Pocałunek biskupa jest jakby pieczęcią potwierdzającą przyjęcie przezeń jego nowych współpracowników i wprowadzenie ich w posługiwanie. Także prezbiterzy pocałunkiem pozdrawiają wyświęconych, przyjmując ich do wspólnej posługi w stanie prezbiteratu.
114. W Liturgii eucharystycznej wyświęceni po raz pierwszy wykonują swoją posługę, koncelebrując z biskupem oraz innymi członkami prezbiterium. Prezbiterzy nowo wyświęceni zajmują pierwsze miejsca.
IV. Przedmioty i czynności, które należy przygotować
115. Oprócz tego, co jest konieczne do sprawowania Mszy pod przewodnictwem biskupa, należy przygotować:
a) Pontyfikał z tekstami Obrzędów święceń;
b) ornaty dla każdego z kandydatów;
c) płócienny gremiał;
d) krzyżmo święte;
e) to, co konieczne do umycia rąk biskupa i wyświęconych.
116. Święcenia z zasady winny się odbywać przy katedrze; jeśli jednak z racji uczestnictwa wiernych jest to konieczne, należy przygotować krzesło dla biskupa przed ołtarzem lub w innym bardziej stosownym miejscu.
Krzesła dla kandydatów do święceń należy tak przygotować, aby wierni dobrze widzieli czynności liturgiczne.
117. Biskup i koncelebrujący prezbiterzy ubierają szaty liturgiczne, jakie im przysługują podczas sprawowania Mszy świętej.
Kandydaci do święceń otrzymują humerał, albę, pasek i stułę w sposób, w jaki noszą ją diakoni.
Prezbiterzy, którzy kładą ręce na święconych, ale nie koncelebrują, winni być ubrani w albę i stułę lub w nałożoną na sutannę komżę i stułę.
Kolor szat winien odpowiadać sprawowanej Mszy świętej; może też być biały. Można także użyć szat świątecznych lub bardziej okazałych.
PRZYPISY
19 Sobór Watykański II, Dekret o posłudze i życiu kapłanów, Presbyterorum ordinis, n. 2.
20 Por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele, Lumen gentium, n. 28.
21 Por. tamże.
22 Por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele, Lumen gentium, n. 26.
23 Hipolit, Tradycja Apostolska, 8. | 
